اثر تغذیه با سطوح مختلف لاکتوفرین گاوی بر عملکرد رشد و فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس تاس ماهی سیبری جوان

این مطالعه با هدف بررسی اثرات استفاده از لاکتوفرین به صورت خوراکی روی پارامترهای رشد و ایمنی غیر اختصاصی تاس ماهی سیبری انجام گردید.  به این منظور شش جیره با سطوح مختلف شامل 0، 100، 200، 400، 800 و 1600 میلی گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا تهیه شد و ماهیان با وزن متوسط اولیه 2/0±3/26 گرم به مدت 8 هفته با جیره های مذکور تغذیه شدند.  برای سنجش شاخص های رشد با فاصله 2 هفته تا انتهای آزمایش، طول کل و وزن در تیمار های مختلف اندازه گیری شد.  در انتهای آزمایش، برای سنجش میزان پارامترهای ایمنی غیراختصاصی از ماهیان خونگیری به عمل آمد و از موکوس آنها نمونه برداری شد.  پارامترهای رشد ماهیان شامل وزن نهایی، فاکتور وضعیت (cf)، وزن کسب شده (wg)، نرخ رشد ویژه (sgr) و ضریب تبدیل غذایی (fcr) در طول مدت آزمایش در تیمار های مختلف اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0p>).  همچنین تعداد گلبول های سفید و درصد افتراقی گلبول های سفید شامل مونوسیت، ائوزینوفیل، نوتروفیل و لنفوسیت در تیمارهای مختلف با تغییر سطح لاکتوفرین جیره اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0p>).  اختلاف معنی داری در فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف لاکتوفرین نیز مشاهده نشد (05/0p>).  میزان ترشح موکوس در ماهیانی که از 400 میلی گرم لاکتوفرین تغذیه کرده بودند به صورت معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0p